ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟΣ

Εκκολπωματική νόσος ή εκκολπωμάτωση ονομάζεται η ύπαρξη εκκολπωμάτων στο παχύ έντερο.

Τα εκκολπώματα σχηματίζονται όταν ο βλεννογόνος του παχέος εντέρου προσπίπτει διά μέσου του μυϊκού χιτώνα και δημιουργεί σακοειδείς προεξοχές.

Εντοπίζονται κυρίως στο σιγμοειδές και η συχνότητα εμφάνισής τους αυξάνεται με την ηλικία.

Τα εκκολπώματα δημιουργούνται κυρίως στα σημεία όπου αιμοφόρα αγγεία εισέρχονται στο εντερικό τοίχωμα, επειδή εκείνες οι περιοχές του εντέρου είναι πιο ευένδοτες. Μία αυξημένη ενδοαυλική πίεση του εντέρου μπορεί να προκαλέσει πρόπτωση του βλεννογόνου σε αυτά τα σημεία σχηματίζοντας εκκολπώματα.

Τα εκκολπώματα του παχέος εντέρου είναι συνήθως ψευδοεκκολπώματα επειδή αποτελούνται μόνο από τον βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο χιτώνα, και όχι τον μυϊκό χιτώνα.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών δεν έχει κανένα σύμπτωμα ή τα συμπτώματα δεν είναι ειδικά. Συνήθως τα εκκολπώματα ανακαλύπτονται τυχαία κατά την διάρκεια εξέτασης του παχέος εντέρου για άλλο λόγο. Όταν εμφανίζονται συμπτώματα, αυτά συνήθως είναι άτυπα, όπως κοιλιακό άλγος στην αριστερή κοιλιακή χώρα, διαταραχές των κενώσεων και κυρίως δυσκοιλιότητα, τα οποία όμως είναι τόσο ήπια ώστε να μην ανησυχήσουν τον ασθενή. 
ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΩΝ
Οι επιπλοκές των εκκολπωμάτων είναι η αιμορραγία και η φλεγμονή (Εκκολπωματίτιδα).
Εκκολπωματίτιδα είναι η φλεγμονή κάποιου εκκολπώματος, που οφείλεται στην απόφραξή του στομίου του με συνέπεια να παγιδεύονται κόπρανα και μικρόβια. Η οξεία εκκολπωματίτιδα, εκδηλώνεται με έντονο πόνο στην αριστερή κάτω κοιλιακή χώρα, ναυτία-έμετο, πυρετό, ανορεξία, διαταραχές κενώσεων και γενικευμένη κακουχία. Η υποψία εκκολπωματίτιδας τίθεται με την κλινική εξέταση, την έντονη συμπτωματολογία του ασθενή καθώς και την αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων και της CRP στις εξετάσεις αίματος. Η οριστική διάγνωση τίθεται με την αξονική τομογραφία κοιλίας η οποία αναδεικνύει την φλεγμονή, την έκταση της βλάβης καθώς και τυχόν επιπλοκές. Η κολονοσκόπηση ΔΕΝ ενδείκνυται στην οξεία κρίση της εκκολπωματίτιδος, διότι μπορεί να προκαλέσει επιδείνωση αυτής ή και ρήξη του φλεγμαίνοντος σημείου του εντέρου. Επιπλοκές της εκκολπωματίτιδας είναι:  
  • Αποστηματικές συλλογές
  • Διάτρηση εντέρου
  • Εντοπισμένη ή γενικευμένη περιτονίτιδα
  • Αιμορραγία
  • Απόφραξη του παχέος εντέρου
  • Δημιουργία συριγγίων με γειτονικά όργανα, όπως η ουροδόχος κύστη
Η οξεία εκκολπωματίτιδα τις περισσότερες φορές ανταποκρίνεται στην αντιβιοτική αγωγή. Μεγαλύτερα αποστήματα μπορούν να παροχετευθούν με παρακέντηση με καθοδήγηση αξονικού τομογράφουΣε περίπτωση εκκολπωματίτιδας με ρήξη του εντέρου και δημιουργία περιτονίτιδας, χρειάζεται επείγουσα χειρουργική επέμβαση, καθαρισμό της περιτονίτιδος, αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος του εντέρου και τέλεση προσωρινής κολοστομίας.

Η Αιμορραγία
από τα εκκολπώματα είναι μια πιο σπάνια αλλά σοβαρή επιπλοκή η οποία μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή. Αντιμετωπίζεται με μεταγγίσεις, αγγειογραφία με εμβολισμό του αιμορργούντος αγγείου και αν δεν σταματήσει χρειάζεται επείγουσα εγχείρηση και κολεκτομή. Δυστυχώς η αιμορραγία από εκκολπώματα μπορεί να υποτροπιάσει και αν συμβεί αυτό συνιστάται η επιλεκτική εγχείρηση και εκτομή του τμήματος που πάσχει.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Συντηρητική Αγωγή
Η αύξηση της ποσότητας των προσλαμβανόμενων υγρών καθώς και η κατανάλωση τροφών πλούσιες σε φυτικές ίνες ελαττώνει τα συμπτώματα της εκκολπωμάτωσης και μειώνει σημαντικά την πιθανότητα επιπλοκών της. Σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών με εκκολπωματίτιδα (>90%) αντιμετωπίζονται συντηρητικά και δεν χρειάζεται χειρουργική παρέμβαση.
 
Χειρουργική Αντιμετώπιση
Ο ασθενής με εκκολπωματική νόσο οδηγείται στο χειρουργείο όταν υπάρχει απειλητική για την ζωή του επιπλοκή, όταν λόγω των πολλών επεισοδίων εκκολπωματίτιδας έχει έντονη συμπτωματολογία που επηρεάζει την καθημερινότητα του και όταν έχει συχνές και σοβαρές υποτροπές εκκολπωματίτιδας που απαιτούν νοσηλεία στο νοσοκομείο. Στην περίπτωση που ο ασθενής οδηγηθεί στο χειρουργείο υπάρχουν 2 βασικές επιλογές για το χειρουργό:
  • Κολεκτομή και δημιουργία προσωρινής κολοστομίας
  • Κολεκτομή και αναστόμωση στον ίδιο χρόνο
Η τελική επέμβαση καθορίζεται από τις τοπικές συνθήκες, την κατάσταση του ασθενή και από την εμπειρία του χειρουργού με γνώμονα πάντα την ασφάλεια του ασθενή.
 
Στις περιπτώσεις μάλιστα που το χειρουργείο δεν γίνεται σε επείγουσα βάση αλλά προγραμματίζεται, η επέμβαση μπορεί να γίνει και Λαπαροσκοπικά. Τα πλεονεκτήματα της Λαπαροσκοπικής κολεκτομής είναι:
  • Ελάχιστο χειρουργικό τραύμα
  • Μικρότερη απώλεια αίματος
  • Ταχεία κινητοποίηση και ανάρρωση του ασθενή
  • Μικρότερος μετεγχειρητικός πόνος
  • Λιγότερες μέρες νοσηλείας
  • Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
  • Μικρότερο ποσοστό μετεγχειρητικών επιπλοκών
  • Μικρότερο ποσοστό δημιουργίας μετεγχειρητικών συμφήσεων
Ο κ. Πατσούρας εξειδικεύτηκε για 5 χρόνια στη χειρουργική του παχέος εντέρου, του ορθού και του πρωκτού στο Ηνωμένο Βασίλειο σε κέντρα προηγμένης λαπαροσκοπικής χειρουργικής ( St Mark’s Hospital και St Thomas’ Hospital, Λονδίνο).